Zjazd naukowy Polskiego Towarzystwa Kardiodiabetologicznego.

Zjazd PTKD będzie platformą wymiany doświadczeń lekarzy zajmujących się otyłością, chorobami serca, cukrzycą i jej najpoważniejszymi powikłaniami naczyniowymi – mówi prof. Leszek Markuszewski, prezes Polskiego Towarzystwa Kardiodiabetologicznego i przewodniczący Komitetu Naukowego Zjazdu.

Co będzie myślą przewodnią 8. edycji Zjazdu Naukowego Polskiego Towarzystwa Kardiodiabetologicznego?

Prof. dr hab. n. med. Leszek Markuszewski: Jak zazwyczaj, Zjazd naszego Towarzystwa stanowić będzie platformę wymiany doświadczeń lekarzy zajmujących się: otyłością, chorobami serca, cukrzycą i jej najpoważniejszymi powikłaniami naczyniowymi. Naszym największym pragnieniem jest spotkanie się twarzą w twarz po miesiącach pandemii i funkcjonowania w webinariach i konferencjach online. Potrzeba osobistego kontaktu była inspiracją do zwołania naszego Zjazdu w dniach 16-18 września 2021 roku w Toruniu. Myślą przewodnią spotkania będą powikłania naczyniowe w cukrzycy. Dyslipidemia, insulinooporność i otyłość to kluczowe zagadnienia, które wymagają omówienia w kontekście rozwoju powikłań miażdżycowych w naczyniach wieńcowych, mózgowych czy nerkowych.

Skąd pomysł, żeby połączyć tematy kardiologiczne i diabetologiczne. Jaka jest wspólna płaszczyzna?

L.M.: Łączenie tematów kardiologicznych i diabetologicznych to największe wyzwanie i konieczność współczesnej interny. Kardiodiabetologia to obecnie najszybciej rozwijająca się dyscyplina w medycynie jako swoista odpowiedź na współczesną epidemiologię chorób sercowo-naczyniowych i cukrzycy na świecie. Chcemy przypomnieć, że u podłoża choroby wieńcowej leżą zaburzenia metaboliczne i opieka nad pacjentem musi obejmować ten aspekt zarówno na etapie prewencji, leczenia szpitalnego jak i leczenia ambulatoryjnego. Nie wystarczy udrożnić naczynie wieńcowe i założyć stent, ale trzeba zadbać o to aby poprzez wyrównanie metaboliczne chorego nie dochodziło do dalszego rozwoju miażdżycy.

Z badań epidemiologicznych od lat wiadomo, że cukrzyca jest czynnikiem ryzyka rozwoju choroby niedokrwiennej serca czy niewydolności serca. Diabetolodzy muszą diagnozować chorych pod kątem współistnienia choroby wieńcowej, a także zwracać uwagę na kontrolę ciśnienia tętniczego. Z kolei na oddziałach kardiologicznych coraz częściej hospitalizowani są chorzy z cukrzycą, u których należy zmodyfikować dotychczasowe leczenie np. włączyć insulinoterapię lub zaproponować nowe leki hipoglikemizujące o udowodnionej redukcji ryzyka sercowo-naczyniowego.

Na jakie tematy chciałby pan zwrócić szczególna uwagę?

Program Zjazdu obejmuje sesje naukowe i satelitarne poświęcone zagadnieniom kardiologicznym, diabetologicznym, endokrynologicznym i neurologicznym. Główny nacisk skupi się na problemach naczyniowych powikłań cukrzycy wliczając w to problematykę otyłości i zaburzeń lipidowych. Polecam wszystkie sesje tematyczne z udziałem cenionych, znakomitych klinicystów i naukowców m.in. sesję „Common soil” w której zastanowimy się dlaczego wciąż nieskutecznie leczymy otyłość; dlaczego chorzy na cukrzycę i otyłość zmagają się z marginalizacją i wykluczeniem społecznym oraz podyskutujemy jak choroba cukrzycowa i otyłość wpływają na stan zdrowia psychicznego.Źródło: Puls Medycyny
https://pulsmedycyny.pl/zjazd-naukowy-polskiego-towarzystwa-kardiodiabetologicznego-1124204

Dla kogo przeznaczony jest kongres?

Program Zjazdu jest ułożony tak aby zainteresować szerokie grono lekarzy. Jest to forum dyskusji i wymiany poglądów dotyczących zagadnień nie tylko ważnych dla diabetologów i kardiologów, ale także interniści oraz lekarze rodzinni znajdą dla siebie ciekawe tematy. Specjalna sesja poświęcona jest także problemom kardiodiabetologicznym w czasie ciąży. Omówione zostaną na niej problemy cukrzycy, nadciśnienia tętniczego oraz zaburzeń rytmu serca u kobiet ciężarnych czy planujących ciąże. Spojrzenie interdyscyplinarne na problemy miażdżycy i jej powikłań naczyniowych może zainteresować neurologów, okulistów czy chirurgów naczyniowych. W trakcie Zjazdu odbywać się będą również warsztaty poświęcone technikom obrazowania (USG jamy brzusznej, USG-D naczyń szyjnych i obwodowych, ECHO serca czy koronarografii), prowadzenia ciąży w cukrzycy, ciągłego monitorowania glikemii i leczenia ciągłymi wlewami insuliny – to propozycja dla osób w trakcie specjalizacji, ale także lekarzy stażystów.Źródło: Puls Medycyny
https://pulsmedycyny.pl/zjazd-naukowy-polskiego-towarzystwa-kardiodiabetologicznego-1124204

Jakie są doświadczenia z organizacji minionych kongresów? Jaka jest ich myśl przewodnia?

I Ogólnopolski Zjazd Naukowy Polskiego Towarzystwa Kardiodiabetologicznego odbył się w 2006 roku w Łodzi. Było to niezapomniane spotkanie kilku tysięcy entuzjastów łączenia zagadnień kardiologicznych i diabetologicznych. Kolejne odbywały się co dwa lata głównie w Poznaniu, ale także w Warszawie. Cykliczne konferencje naukowe pod auspicjami PTKD odbywały się także w Białymstoku. Staramy się aby każdorazowo myśl przewodnia Zjazdów odzwierciedlała najbardziej ważne problemy medyczne. W kolejnych latach poruszaliśmy zagadnienia z zakresu prewencji powikłań sercowo-naczyniowych, implementacji wyników badań naukowych do praktyki lekarza rodzinnego czy też otyłości jako epidemii XXI wieku. Podczas Zjazdów omawiane są wytyczne wiodących towarzystw naukowych, a także prezentowane są własne wytyczne redagowane przez prof. Jana Tatonia, naszego wielkiego nauczyciela i mistrza. Do współpracy naukowej zapraszamy zawsze wybitnych specjalistów, największe autorytety w danych dziedzinach – są z nami oprócz kardiologów i diabetologów także hipertensjolodzy, endokrynolodzy, nefrolodzy czy chirurdzy.

Pamiętając o spojrzeniu holistycznym na pacjenta zapraszamy do współpracy psychologów, dietetyków czy fizjoterapeutów, zwłaszcza w sesjach dotyczących otyłości. Wierzę również, że wymiana podglądów i doświadczeń w kuluarach Zjazdu i w trakcie licznych spotkaniach towarzyskich w środowisku Starówki Toruńskiej i Bulwarów Wiślanych będzie pięknym dodatkiem dla merytorycznej i naukowej części VIII Naukowego Zjazdu Polskiego Towarzystwa Kardiodiabetologicznego.

źróło: puls medycyny.pl